Dekorować tkaniny, która pojawiła się wcześniej, zaczęły uważa się, że w X - XI wieku. Jak stworzyć koronki z włókien tkaniny i ozdobić nimi tkanina — to jest zadanie koronczarki. Obecnie jest znacznie bardziej skomplikowane techniki wyplatania koronek.

Koronki splot w zakresie rysunku, trzecie co do wielkości na grubym papierze. Rysunek mocuje się na poduszki-poduszka pełnym siano lub trociny. Na papier naniesiono rysunek przyszłości koronki, najpierw liniami, a następnie punktami, gdzie pionowo wetknięte szpilki. Wyplatają koronka za pomocą klocków – drewnianych patyczków, na które nawinięte nici. Przesunięcie bębenek z jednej ręki do drugiej, lacemaker oplata nićmi szpilki, przestawiając je z samych punktów na inne, w miarę wykonywania rysunku.

Historycznie, zgodnie z przyjmowaniami wykonywania, powstali trzy podstawowych typu plecionych koronek: zaliczane, świeże i łączące. Liczebne wykonują bez rysunku, według rachunku nici. Ta koronka w wykonaniu bardziej po prostu innych i wymaga niewielką ilość klocków, wszystkiego kilka par. Świeża i wieloświeża koronka spełnia się po odprysku. Ta najbardziej złożona koronka, wymagająca bardzo dużej liczby klocków, czasem do 300 par. Łączącą koronkę także wykonują po odprysku, jednocześnie wykorzystać od 6 do 12 par klocków.

Koronkarstwa — bardzo cienka zajęcie. Asortyment wyrobów, w których można korzystać z koronki, jest bardzo duże. To elementy dekoracyjne, serwetki, obrusy, narzuty, zabawki choinkowe, a także kołnierze, mankiety i wstawić do ubrania. Jednak najbardziej nowoczesnym i aktualnym widokiem koronka klockowa jest produkcja wszelkiego rodzaju akcesoriów i biżuterii.